Portrety literackie

Portrety literackie - okładka książki [grafika - Adam Bińkowski]Czasem na pozór nieistotne spotkanie inicjuje opowieść. Jedna migawka, zdjęcie, zdanie lub toast wywołują masę skojarzeń, które układają się w całość tworząc portret nie jednej osoby a całej sceny, w której ona jest głównym bohaterem.

Każdy człowiek na tym placu był niczym żywy kufer skarbów, pełen myśli i wspomnień, marzeń i tęsknot. – Jostein Gaarder

Główne części książki

W poszukiwaniu archetypów kobiecości

Grafika tytułowa rozdziału Archetypy kobiecości [Adam Bińkowski]

Zarówno na żywo, jak i poprzez opowieści spotykałam kobiety stare, młode, piękne, brzydkie. Kobiety z legend i z zamierzchłej przeszłości. Kobiety inspirujące lub przerażające, władcze i uległe… Żywe i dawno zmarłe – one stały się inspiratorkami wielu historii.

Portrety literackie - spis treści

Przegląd stron książki

Poprzednie Pauza Kolejne

Mery i jej sery

Reportaże
Reportaże z Gruzji - Meri Kvitsiani i jej sery

Trudno mi pisać o Mery, bo trudno jedną historią ująć ogrom ciepła wewnętrznego i tragedii, których doświadczyła. Dotykanie jej tematu to jak zetknięcie z antyczną tragedią – żona, matka, siostra, obywatelka, pielęgniarka, mądra kobieta, kobieta pogodzona i niepogodzona, kobieta naznaczona wojną, kobieta, która ma klucze...

Fridon - przyszliśmy na ten świat w gości

Reportaże
Okładka z portretem Fridona Nizharadze [grafika - Adam Bińkowski]

Cała historia wyprawy na Kaukaz pełna była synchroniczności i jakby prowadzenia za Ariadny kłębkiem. Jednakże spotkanie z Fridonem – malarzem, symbolikiem, pasterzem bydła – to był wstrząs dla mojej duszy i postrzegania rzeczywistości.

Święta Nino - apostołka i patronka Gruzji

Reportaże
Reportaże z Gruzji - Święta Nino - apostołka i patronka Gruzji

Niosła dobro, uzdrowienie i miłość. Niosła wiarę – nie mieczem a szlachetnością i własnym przykładem. Zainicjowała chrześcijaństwo w Gruzji i stała się jego żywą ikoną. O Nino historycznej i Nino współczesnej, o biblijnych konotacjach i “Afryce” w Tbilisi.

Kobieta z wioski - między tradycją a telenowelą

Reportaże
Reportaże z Gruzji - Portret kobiety z wioski - między tradycją a telenowelą

Kaukaz jest jednym z tych miejsc na świecie, gdzie żyje się równolegle jakby w dwóch rzeczywistościach – jednej archaicznej a drugiej współczesnej. Czasem jeszcze wtrąca się jedna rzeczywistość – fikcja literacka i filmowa. O Diunie bez Herberta, o słońcu i pragnieniu, o zawieszeniu między tradycją a telewizyjną papką.

Królowa Tamar - jedna z największych władczyń świata

Reportaże
Reportaże z Gruzji - Królowa Tamar - jedna z największych władczyń świata

Wszechstronnie wykształcona i piękna. W okresie panowania Tamar Wielkiej Gruzja stała się największą potęgą liczącą się nie tylko na Kaukazie, ale na całym Bliskim Wschodzie. Okres ten jest nazywany "Złotym Wiekiem Gruzji”, a ona sama największym monarchą w historii tego kraju.

Dziewczyna z chlebem

Reportaże
Reportaż z Gruzji: Dziewczyna z chlebem

O tym jak dyplomata łapał nam autostop, o skalnym mieście i słonecznej bogini. O Stalinie, Berii i przewodniku z pasją. O Leli, Lanie, Lice i Marice oraz człowieku, który miał widelec i nóż…

Nauczycielki z Siedmiu Cerkwi

Reportaże
Reportaże z Gruzji - Nauczycielki z Siedmiu Cerkwi - Edikilisa

O “Nadziei” pełnej nadziei, że można zgodnie koegzystować w wieloetnicznym regionie. O największym gruzińskim jeziorze i o wiosce, której nazwy się zmieniały. O Mery, która klucze miała i o nauczycielkach bajki opowiadających.

Wiara, Nadzieja, Miłość. Babuszka z Abchazji

Reportaże
Reportaże z Gruzji - Wiara, Nadzieja, Miłość. Babuszka z Abchazji

Słowa zapamiętuje się wyrywkowo, aromaty i smaki zapisują się w duszy same i są nie do zatarcia. Opowieść o zapachu lasu, o babuszce pamiętającej aromat herbacianych gajów, o starości pełnej dumy i o Soso – prawdziwym Gruzinie.

Kobieta prehistoryczna, czyli portret wędrowcy

Reportaże
Reportaże z Gruzji - Portret wędrowca [grafika - Adam Bińkowski]

Piszę o Gruzji, ale także i o wędrowaniu. O tych dziwnych czasem ulotnych spotkaniach z ludźmi. Tych mgnieniach, które zostawiają ślad w duszy. Gdy przyszedł do mnie tytuł tego rozdziału pomyślałam – to czysta prowokacja… Będę pisać o jakiś kościach sprzed miliona siedmiuset tysięcy lat?

Poprzednie Pauza Kolejne