Galaktion Tabidze
Wybitny poeta gruziński XX w. (1891-1959), którego utwory znacząco wpłynęły na twórczość kolejnych pokoleń gruzińskich poetów. Gdy miał 23 lata wydał pierwszy tomik swoich wierszy symbolistycznych. Jednak dopiero wydany pięć lat później (1919) drugi tomik poezji – "Artystyczne kwiaty" – wyniósł go na szczyt gruzińskich poetów, na którym został przez kolejne kilka dekad.
Większość jego utworów jest przesiąknięta tematami odosobnienia, straty i odrzucenia, rozżalenia, braku miłości i koszmarnymi przeczuciami, co można dostrzec w takich arcydziełach, jak "Bez miłości" (1913), "Ja i Noc" (1913), "Błękitne konie" (1915) czy "Wiatr wieje" (1924). Nawet w okresie ścisłej cenzury i narzucania artystom tematów patriotyczno-komunistycznych udawało mu się wplatać w swoje wiersze sporo różnych tematów, łącznie z lokalnym folklorem.
Galaktion Tabidze (gruz. გალაკტიონ ტაბიძე) napisał tysiące wierszy, co uczyniło go jednym z największych poetów Gruzji mającym znaczący wpływ na współczesną literaturę gruzińską. Znajdujące się w Muzeum Literatury w Tbilisi zbiory archiwalne obejmujące ok. 100 tys. pamiątek po nim pozostają wciąż nie w pełni zbadane.
Galaktion Tabidze pojmował poezję jako wrodzoną właściwość poety i uważał ją za narzędzie oczyszczenia i uszlachetnienia duszy człowieczej. Sam zawsze płonął ogniem poetyckiego natchnienia i gotów był dzień i noc płonąć w rozżarzonym piecu tworzonego słowa. Nie porzucał go nigdy święty niepokój ducha i lęk duszy, nigdy nie gościła w nim obojętność i haniebna rozwaga. Nikt nigdy nie widział, aby się wyłączył z pola oddziaływania poetyckich impulsów, nie można go było zaskoczyć jako niepoetę – nigdy takim nie bywał. (...) Sam zdawał się być bezdomnym i bez przytułku – do tego stopnia życie jako takie było dla niego domem i przytułkiem, do tego stopnia zrósł się z życiem ziemi, powietrza, ulicy, morza, nocy, światła i ciemności. Domem dla niego była cała Gruzja. Cała Gruzja była mu rodziną i ogniskiem domowym. Była naczyniem jego miotającej się duszy i jego zakochanej pieśni.
– Simon Czikowani1
- 1. Cytat ze wstępu do zbioru "Poezja gruzińska - antologia" – "1500 lat gruzińskiej poezji", opracowanie Florian Nieuważny.
Publikowane w serwisie Oblicza Gruzji teksty, tłumaczenia, adaptacje, zdjęcia i grafiki mają swoich autorów. Jeśli chcesz je wykorzystać i/lub rozpowszechnić we fragmentach lub w całości, to zapoznaj się wcześniej z naszymi zasadami udostępniania treści.
