Nietoperz

Żyła kiedyś mysz niemądra,
Która myszą być nie chciała.
Przeklinała wciąż swą dolę
I Naturę oskarżała:

“O, Naturo nieprzychylna,
Ukarałaś mnie zbyt srogo,
Chciałabym żyć na swobodzie,
A nie tutaj pod podłogą!

Czyż przystoi mi wśród myszy
Płatać figle i wciąż biegać?
Jam powinna zostać ptakiem,
Aby wzlecieć w błękit nieba.

Gdybym w ptaka mnie ktoś zmienił
I obdarzyć chciał skrzydłami,
Wnet uniosłabym się w chmury,
Przelatując nad górami!”

Ledwie o tym pomyślała,
A już skrzydła jej wyrosły
I w zdumionej mysim gronie
Pisk jej rozległ się radosny.

Odepchnęła swoje krewne,
Migiem skrzydła rozpostarła
I pomknęła tam, gdzie ptaków
Wiodła spór gromada gwarna.

Ptaki ją zmierzyły wzrokiem
Pełnym chłodu i niechęci:
“Cóż za dziwny stwór się zjawił?
Czemu tu wśród nas się kręci?

Mysz z wyglądu przypomina,
Choć mu para skrzydeł służy!
Podejrzane to stworzenie
Nic dobrego nam nie wróży!

Może wróg je przysłał do nas,
Może samo podstęp knuje!
Uważajcie, przyjaciele,
Zdrajców nigdy nie brakuje!”

Na nieszczęsną mysz skrzydlatą
Ptaki z krzykiem się rzuciły,
Do krwi raniąc ją szponami,
Jęły dziobać z całej siły.

Wtedy bystro w dół pomknęła,
By powrócić w kąty stare,
Lecz i tam już los okrutny
Srogą jej zgotował karę.

Myszy także nią wzgardziły,
Na jej widok krzyk podniosły:
“Bij ją!Bij ją!-zawołały-
I nie żałuj zębów ostrych!”

Tu pojęła mysz skrzydlata,
Że rachuby ją zawiodły,
Że marzenia nierozsądne
Zgotowały jej los podły.

Ale było już za późno.
Poleciała ku ruinom
I ukryła się ze wstydu
Tak, że po niej ślad zaginął.

Tak została nietoperzem.
We dnie w mroku wciąż się chowa,
Powtarzając pełne wstydu
I rozpaczy gorzkie słowa:

“Niech przekleństwo spadnie na tych,
Co z gór idą ku dolinom,
Bowiem gdy swój ród porzucą,
Biedy nigdy nie ominą.

Niech nikt cudzych szat nie wdziewa,
Mowy swej nie zdradzi za nic,
By nie musiał jak ja cierpieć
Karmiąc się jedynie łzami.

Tych, co swoich porzuciwszy,
Żyć z innymi się sposobią,
Swoi nigdy już nie przyjmą,
Obcy zaś na śmierć zadziobią!”

Autor: Akaki Cereteli
Tłumaczył: Igor Sikirycki, Poezja Gruzińska – antologia

Ciekawostka:

Podobny motyw do tego, który Akaki Cereteli wykorzystał w swojej bajce można także spotkać w Indiach, gdzie jedna z opowieści mówi, iż nietoperze dawniej były ptakami, lecz prosiły po świątyniach, aby stać się podobnymi do człowieka. Ich modlitwy odniosły tylko częściowy skutek gdyż otrzymały ludzkie zęby, włosy i twarze, a reszta pozostała jak u ptaków. Ze wstydu schowały się w najciemniejszych zakamarkach świątyń i wylatują tylko w nocy, aby nie spotykać się z ptakami.