Dlaczego kobieca praca jest niedoceniana

Na drodze siedział stary nędzarz. Ciężki był jego tobół i nijak nie mógł go sobie zarzucić na plecy. Siedział i czekał na kogoś, kto mu w tym pomoże.

Drogą szła kobieta. Starzec zapytał ją:
– Jak córka ojcu, tak i ty mnie pomóż. Podrzuć mój tobół a poniosę go dalej.
– Nie mam teraz czasu, mam mnóstwo roboty do zrobienia – odpowiedziała na to kobieta i poszła dalej.
– Idź i niech nie będzie końca twojej pracy. Pracuj od rana do wieczora, rób wiele, ale żeby wydawało się tak mało, by nikt nie zauważał i nie doceniał twojej pracy – przeklął kobietę starzec.

Później drogą szedł mężczyzna. Zatrzymał się i pomógł nędzarzowi podrzucić tobół na plecy. Starzec go pobłogosławił słowami:
– Idź i niech będą błogosławione twoje dzieła tak, żeby i to niewiele, co w ogóle zrobisz, wydawało się wielkim i wspaniałym.

Tym starym nędzarzem był sam Jezus, który chodził po ziemi i patrzył na ludzkie uczynki. Dlatego teraz tak jest, że kobieta robi w domu wiele, od rana do nocy, nie ma odpoczynku ni dla rąk, ni dla nóg, a nikt jej trudu nie dostrzega. Jej praca pozostaje niezauważona i niedoceniona. A mężczyzna, wystarczy by dwa razy ruszył łopatą czy grabiami a już widać, że się ciężko napracował.