Indeks miejsc: obiekty sakralne

Piszę o Gruzji, ale także i o wędrowaniu. O tych dziwnych czasem ulotnych spotkaniach z ludźmi. Tych mgnieniach, które zostawiają ślad w duszy. Gdy przyszedł do mnie tytuł tego rozdziału pomyślałam – to czysta prowokacja… Będę pisać o jakiś kościach sprzed miliona siedmiuset tysięcy lat?

O “Nadziei” pełnej nadziei, że można zgodnie koegzystować w wieloetnicznym regionie. O największym gruzińskim jeziorze i o wiosce, której nazwy się zmieniały. O Mery, która klucze miała i o nauczycielkach bajki opowiadających.

Gruzja w obiektywie i w sercu Darka Piwowarskiego: Unosi się nad nią magiczna aura tajemniczości i ukrytego piękna. Kto się tam raz wybierze, zakocha się w Niej na całe życie. Poznajcie moją nową ukochaną – Gruzję.

Pośpiech jest wskazany przy łapaniu pcheł – powiedział jeden mędrzec, a drugi dodał – i przy jedzeniu z jednej michy. O tym, że czasem trzeba wykazać się cierpliwością i humorem, bo jak powiedział Phil Bosmans, są to dwa wielbłądy, na których przemierzyć można wszystkie pustynie.

Jeden spacer stworzył pętlę czasową – wędrując od najstarszej do najnowszej tbiliskiej świątyni zastanawiałam się nad szukaniem boskiej cząstki zaklętej w duszy kamienia, płomieniu świecy czy w słowach napotkanego człowieka.