Kobieca przyjaźń

W jednej dolinie górskiej żyło dwóch dżygitów – Wachtang i Zurab. Pewnego razu Wachtang przybył do domu Zuraba i krzyknął:
– Dawaj tu Zurabie!

Wyszła żona Zuraba.
– Gdzie Zurab? – zapytał Wachtang.
– Nie ma go w domu. A do czego ci potrzebny?
– Przyszedłem sprawdzić jego męstwo i odwagę.
– On robi to czego ty nie zdołasz.
– A co on robi? – zapytał Wachtang.
– Podrzuca do nieba kindżał ostrzem w dół i kiedy kindżał spada łapie go a potem z kindżałem w zębach tańczy na ostrzu igły – odparła żona Zuraba.
Wachtang niewiele myśląc zrobił to samo i powiedział:
– Jeśli on taki dzielny, to niech przyjdzie jutro na łąkę przy wielkim dębie i tam sprawdzimy, który z nas jest waleczniejszy.

Kiedy Wachtang odszedł, żona Zuraba wzięła na arbę barana oraz udała się do jego żony.
– Nasi mężowie będą walczyć i któraś z nas zostanie wdową. Jeśli zaś my zostaniemy przyjaciółkami oni walczyć nie będą.

Żona Wachtanga została przyjaciółką żony Zuraba. Na na znak przyjaźni kobiety upiekły i zjadły barana. Potem żona Zuraba do domu pojechała.

Kiedy Wachtang wrócił do domu żona rzekła do niego:
– Nie powinieneś walczyć z Zurabem, bo to mąż mojej przyjaciółki.

Wznieśmy toast za mądrą, kobiecą przyjaźń, która jest zdolna uratować życie mężczyzn.