Szeczamandi zielone, czyli pora na pora

Zawsze sądziłem, że każda następna wersja opowiadania jest lepsza od poprzedniej. A skąd wiadomo, która powinna być ostatnia? To sekret zawodu, który nie rządzi się prawami rozumu, lecz magią instynktów, tak samo jak kucharka wie, kiedy zupa już jest gotowa. – Gabriel García Márquez

W Gruzji typowych zup jest niewiele a wegetariańskich tym bardziej. Znacznie więcej jest potraw podpadających pod coś, co nie do końca jest zupą, ale nie jest też drugim daniem w naszym rozumieniu. Są to gęste potrawki z dużej ilości warzyw, a o znacznie mniejszej ilości wody, którą najczęściej się jeszcze dobrze odparowuje w procesie gotowania. Można określić je mianem tzw. potraw jednogarnkowych.

Tym przyjemniejszym dla mnie było znalezienie czegoś bardziej zupowatego a do tego dającego nadzieję na niebanalny smak. Minimalnie uszlachetniłam porowe szeczamandi jedną startą marchewką a dopiero później doczytałam się w książce rosyjskiego kulinarnego guru a zarazem historyka – Williama Pochlebkina, że ten rodzaj zup jest bez kawałków warzyw. W sumie jest bez kawałków, bo marchewka starta drobno. :-) Dla poprawności wykonania załączam oryginalny przepis z książki Jeleny Kiladze “Tradycyjna kuchnia gruzińska”

Przepis na szeczamandi

Składniki na dwie porcje:

• pory – 300 g,
• cebula – 1 szt,
• orzechy włoskie mielone – ½ szklanki,
• mąka kukurydziana – 2 łyżki,
• po 20 g natki selera, pietruszki, kopru, mięty i kolendry,
• po 2 łyżki startych korzeni selera i pietruszki,
• świeżo zmielony czarny pieprz i sól do smaku.

Sposób przyrządzenia szeczamandi:

1. Pory i cebulę drobno pokroić.
2. 1½ l wody zagotować, wrzucić do niej startą pietruszkę, seler, pory oraz cebulę i gotować warzywa przez 10 minut bez przykrycia.
3. Mąkę kukurydzianą rozprowadzić w 100 ml zimnej wody i powoli wlać ją do warzyw stale mieszając i uważając, aby nie zrobiły się grudki. Gotować na małym ogniu.
4. Do rondla dodać orzechy włoskie i gotować całość jeszcze przez 10 minut stale mieszając.
5. Wsypać pokrojoną zieleninę, posolić, doprawić pieprzem, przykryć szczelnie pokrywką i odstawić na 5 minut, po czym podawać szeczamandi gorące. Można posypać startym serem.
   

Jest jeszcze jedna wersja, która bardzo mi się spodobała – szeczamandi z grzybami. Robimy ją na wywarze z pokrojonych grzybów zamiast pora (około 500 g) a resztę tak jak w przepisie powyżej. W obu przepisach składniki podstawowe – cebulę i pora lub grzyby – można wstępnie poddusić na oliwie.

Szeczamandi1 – rodzaj gruzińskich, wegetariańskich zup bez warzyw w kawałkach i kasz. Przygotowywane na bazie mlecznej (maconi, kefir, jogurt naturalny), kwaśno-owocowej, grzybowej lub orzechowo-zieleninowej, zagęszczane mąką (pszenną lub kukurydzianą), a w przypadku bazy mlecznej, także jajkami (całymi lub żółtkami). Często z dużą ilością cebuli, czosnku, mięty, pokrzywy, estragonu, liści selera i pietruszki.

• 1. lub szeczamandy; gruz. შეჭამანდი – shech'amandi, shech'amandy